در اين تحقيق رسپتور پليمري كلوزاپين به روش ملكولار ايمپرينتيگ سنتز شد. از متاكريليك اسيد (MAA) بعنوان منومر عاملي و از اتيلن گليكول دي متاكريلات (EDMA) بعنوان منومر اتصال دهنده استفاده شد. پليمريزاسيون در دو محيط كلرفرم و تتراهيدروفوران و با نسبتهاي مختلف كلوزاپين به MAA انجام شد. آزمايشات جذب سطحي نشان داد كه بيشترين تمايل اتصال به كلوزاپين مربوط به پليمري است كه در محيط كلرفورم و با نسبت مولي 1/5 ، متاكريليك اسيد / كلوزاپين سنتز شده بود. در آزمايشات جذب سطحي از آناليز Scatchard براي مطالعه اتصال كلوزاپين به اين پليمر استفاده شد. نتايج نشان دهنده وجود دو نوع رسپتور (تمايل بالا و تمايل اتصال پايين) در پليمر بود. ثابت تفكيك (kD) براي رسپتورهاي با تمايل بالا14.5μM و براي رسپتورهاي با تمايل پايين322μM بدست آمد. كوچك بودن KD در رسپتورهاي با تمايل بالا نشان دهنده تمايل اتصال زياد آنها براي كلوزاپين و قابليت آنها براي جداسازي اين دارو از ساير مولكولها بود. بنابراين از اين پليمر براي استخراج كلوزاپين از سرم استفاده شد. روش استخراج فاز جامد براي جداسازي كلوزاپين از سرم كاليبره شد. از پليمر ايمپرينت شده بعنوان فاز ثابت، از استونيتريل بعنوان حلال شستشو و از متانل حاوي 20 درصد تري فلورواستيك اسيد بعنوان حلال پاك كننده (eluent) استفاده گرديد. درصد بازيافت در اين روش استخراج بيشتر از 88% بود. عملكرد انتخابي پليمر براي كلوزاپين در مقايسه با داروهاي فلوكستين ، ديازپام و فني توئين بررسي و نشان داده شد كه رسپتور پليمري سنتز شده در اتصال به كلوزاپين بسيار انتخابي عمل مي كند. نتايج بدست آمده مويد ااين بود كه سنتز رسپتور پليمري كلوزاپين با موفقيت انجام شده و مي تواند اين دارو را بطور انتخابي از سرم استخراج نمايد.